Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт тэатра, кіно і тэлебачання імя І. К. Карпенкі-Карага
Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт тэатра, кіно і тэлебачання імя І. К. Карпенкі-Карага (КНУТКТ) | |
---|---|
Київський національний університет театру, кіно i телебачення iменi I. К. Карпенка-Карого | |
Арыгінальная назва | Київський національний університет театру, кіно i телебачення iменi I. К. Карпенка-Карого |
Заснаваны | 1904 |
Тып | нацыянальны |
Рэктар | Безгін Аляксей Ігаравіч |
Рэктар | Q20065842? |
Студэнты | 1500 |
Краіна | |
Юрыдычны адрас | вул. Яраславаў Вал 40, 01054 г. Кіеў, Украіна |
Сайт | knutkt.com.ua |
Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт тэатра, кіно і тэлебачання імя І. К. Карпенкі-Карага, — дзяржаўная вышэйшая навучальная ўстанова Украіны IV ступені акрэдытацыі, якая ажыццяўляе падрыхтоўку прафесійных кадраў па напрамках: тэатральнае мастацтва і кіно, -тэлемастацтва, размешчаны ў горадзе Кіеве.
Агульныя звесткі
[правіць | правіць зыходнік]Украінскі кампазітар Мікалай Лысенка яшчэ ў 1898 годзе паставіў перад урадам пытанне аб утварэнні музычна-драматычнай школы ў Кіеве. Праз год, 5 сакавіка 1899 года, Міністэрства ўнутраных спраў зацвердзіла статут гэтай школы. Аднак з-за адсутнасці належных сродкаў адкрыццё прыватнай Музычна-драматычнай школы М. В. Лысенка ажыццявілася толькі праз пяць гадоў — у верасні 1904 года. На сродкі, сабраныя ўкраінскай грамадскасцю, ён арандаваў для школы памяшканне ў доме прафесара-псіхіятра. І. Сікорскага на вуліцы Вялікай Падвальнай. Для кіраўніцтва драматычным аддзелам школы была запрошана пляменніца Лысенка — выхаванка тэатральнага вучылішча Маскоўскага філарманічнага таварыства, актрыса Марыя Міхайлаўна Старыцкая, якая працавала тэатральным педагогам да канца свайго жыцця.
Пасля смерці Мікалая Вітальевіча Лысенка навучальная ўстанова атрымала яго імя.
З выбухам вайны ў 1941 годзе. інстытут эвакуяваўся ў Харкаў, а адтуль — у Саратаў, потым пераехаў у Маскву, дзе быў аб’яднаны з Дзяржаўным інстытутам тэатральнага мастацтва імя А. В. Луначарскага (цяпер — Расійская акадэмія тэатральнага мастацтва).
У лістападзе 1943 года інстытут пераехаў з Масквы ў Харкаў, дзе неўзабаве быў адноўлены асобны дзяржаўны тэатральны інстытут, а летам 1944 г. ён быў павернуты да Кіева. Пасляваенны перыяд гісторыі інстытута адзначаны важнымі падзеямі. З Масквы ён вярнуўся з некалькі мадыфікаванае назвай: «Кіеўскі дзяржаўны інстытут тэатральнага мастацтва», а ў 1945 г., з нагоды стагоддзя з дня нараджэння выдатнага ўкраінскага драматурга і тэатральнага дзеяча. К. Карпенка-Карага, інстытуту прысвоена яго імя.
Сёння ў штаце ўніверсітэта сярод 180 штатных выкладчыкаў — 14 дактароў навук, прафесараў, 20 прафесараў без вучонай ступені доктара навук, 71 кандыдат навук і дацэнт. Многія выкладчыкі ўдастоены высокіх ганаровых званняў: 23 народных артыстаў, 36 заслужаных дзеячаў мастацтваў, 2 заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі, 10 заслужаных артыстаў, 13 заслужаных работнікаў культуры, 3 заслужаных журналісты, 2 заслужаных мастака, 2 заслужаных эканаміста, 1 заслужаны артыст АР Крым. Універсітэт у розныя гады скончылі, працавалі і цяпер працуюць 5 акадэмікаў, 7 членаў-карэспандэнтаў і адзін ганаровы сапраўдны член Нацыянальнай акадэміі мастацтваў Украіны.
Вучэбна-метадычная, навукова-даследчая, прафесійная падрыхтоўка і выхаванне будучых спецыялістаў ажыццяўляецца ва ўніверсітэце на двух факультэтах па дзёнайн, вячэрняй і завочнай формах навучання (па асобных спецыялізацыях). Арганізацыю гэтай работы пад кіраўніцтвам высокакваліфікаваных спецыялістаў ажыццяўляюць рэктарат, тры дэканата, 14 кафедраў, навучальны тэатр і навучальны кінатэлекомплекс.
Структура і спецыяльнасці
[правіць | правіць зыходнік]
Факультэт тэатральнага мастацтва
|
Інстытут экранных мастцтваў
|
Асобныя вядомыя выпускнікі
[правіць | правіць зыходнік]- Ада Рогаўцава
- Бранісаў Брандукоў
- Багдан Ступка
- Наталля Сумская
- Вольга Сумская
- Юрый Габуноў
- Уладзімір Бартко
- Станіслаў Баклан
- Эліна Быстрыцкая
- Уладзімір Гаранскі
- Іван Дорн
- Назар Задняпроўскі
- Кацярына Кісцень
- Ахтэм Сеітаблаеў
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Афіцыйны сайт універсітэта Архівавана 6 красавіка 2010.